Ongelooflijke resultaten
Eleanor bestelde nog een test. En nog een.
Allemaal positief.
Toen ze het rapport aan directeur Samuel Price overhandigde , werd zijn gezicht bleek.
"Dat is onmogelijk," mompelde hij. "Doe het nog een keer."
Maar binnen twee weken was Mara niet alleen.
Drie andere vrouwen – van verschillende afdelingen – testten ook positief.
De directeur riep op tot een interne lockdown.
Kamers werden twee keer per dag doorzocht. Gevangenen werden urenlang ondervraagd, beschuldigd van liegen of aandacht trekken. Maar de tests logen niet.
"Hoe kan dit gebeuren op een plek zonder mannen?" fluisterde een bewaker.
"Geen mannen," antwoordde een ander zachtjes, "voor zover wij weten."
Een groeiende angst
Het nieuws verspreidde zich als een lopend vuurtje door de gevangenis.
Sommige gevangenen waren doodsbang. Anderen lachten het weg als een wonder of een vloek.
De geruchten namen toe: spookverhalen, geheime experimenten, goddelijke interventie.
Enkelen beweerden dat ze 's nachts vreemde geluiden hoorden: opengaande ventilatieopeningen, zachte voetstappen in het donker.
Eleanor weigerde in bijgeloof te geloven. Ze vroeg om verborgen camera's , waarvan alleen zij en de bewaker op de hoogte waren.
Ze plaatste ze in de buurt van de ziekenboeg, de wasruimte en de opslagruimte – de weinige plekken waar beveiligingscamera's geen duidelijke hoeken hadden.
Wat ze weken later ontdekte, zou alles veranderen.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
