Een verborgen naam
Later die dag, terwijl Maria met de tweeling ging wandelen, opende Richard haar personeelsdossier.
Alles zag er prima uit – smetteloos dossier, sterke referenties – totdat één detail hem opviel: haar contactpersoon voor noodgevallen stond vermeld als Grace Bennett .
Zijn hart stond stil.
Grace Bennett was zijn zus – vijftien jaar geleden overleden na een auto-ongeluk. Ze was toen zwanger. De baby is nooit gevonden.
Zijn hartslag versnelde.
Hij riep Maria naar zijn kantoor.
" Waarom staat de naam van mijn zus in jouw dossier? " vroeg hij zachtjes.
Maria verstijfde. Haar ogen vulden zich met tranen.
" Omdat... ze mijn moeder was. "
Richard staarde haar aan. " Dat is onmogelijk. "
" Dat is het niet, " fluisterde ze. " Ik ben na het ongeluk geadopteerd. Mijn geboorteakte is verzegeld. Ik heb de waarheid pas vorig jaar ontdekt. Ik heb deze baan niet voor het geld aangenomen. Ik moest gewoon weten waar ik vandaan kwam. "
De lucht in de kamer werd zwaar.
Richard voelde de grond onder zich verschuiven.
Maria's stem trilde.
" Ik wist niet hoe ik het je moest vertellen. Ik wist niet zeker of je me zou geloven. Ik wilde gewoon begrijpen waarom niemand me kwam zoeken. "
Hij slikte moeizaam. " Grace heeft het ziekenhuis niet gehaald. Ze vertelden ons... dat de baby het niet heeft overleefd. "
Maria schudde haar hoofd, terwijl de tranen over haar wangen stroomden.
" Ze hadden het mis. Ik wel. "
Een tijdje spraken ze geen van beiden.
Richard keek haar in de ogen – dezelfde ogen als die van zijn zus.
" Hoe ben je hier terechtgekomen? " vroeg hij uiteindelijk.
" Ik heb me onder mijn getrouwde naam aangemeld, " zei ze. " Ik wilde je maar één keer zien... om mijn familie te ontmoeten. Maar toen ontmoette ik de tweeling – en ik kon niet meer weg. "
Een familie herontdekt
Richard voelde zijn keel dichtknijpen.
Jarenlang had hij in weelde geleefd, maar zonder warmte. Nu, in de stille vriendelijkheid van deze vrouw – zijn nichtje – en het gelach van zijn kinderen, zag hij iets puurs. Iets wat nooit met geld te koop was.
Hij stond op van zijn stoel, liep om zijn bureau heen en deed iets wat hij nog nooit eerder had gedaan.
Hij omhelsde haar .
" Ik heb je moeder teleurgesteld, " fluisterde hij. " Maar ik zal jou niet teleurstellen. "
Maria huilde zachtjes tegen zijn schouder, en de jarenlange stilte was eindelijk verbroken.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
