Ik schaam me om naar de bruiloft van mijn zoon te gaan, omdat mijn kleren oud zijn, maar toen mijn schoondochter de groene jurk op mij zag, zorgde haar reactie ervoor dat de hele zaal begon te huilen

Ik ben Aling Teresa, 58 jaar oud.

Een eenvoudige moeder, een groenteverkoper op de markt en een alleenstaande ouder van mijn zoon Marco, die op het punt stond te trouwen met de vrouw op wie hij verliefd was: Lara, een professional uit een rijke familie.

Drie maanden voor de bruiloft voelde ik me elke dag angstig. Niet vanwege de weelderige receptie of de kosten, maar om één simpele reden: ik had niets om aan te trekken.

DE GROENE JURK

Toen ik jonger was, had ik een jurk die ik alleen voor speciale gelegenheden reserveerde: een groene, bescheiden geborduurde jurk op de borst, waarvan de stof vervaagd was door ouderdom en herinneringen. Ik droeg hem toen ik Marco ter wereld bracht en opnieuw toen hij afstudeerde.

Nu, met de bruiloft in aantocht, aarzelde ik om het weer te dragen. Het was oud, licht versleten, maar het was alles wat ik had. Ik probeerde iets nieuws te lenen, maar het voelde onnatuurlijk. Het enige wat ik kon doen, was trouw blijven aan mezelf – de moeder zijn die ik altijd was geweest.