2. Drie uur 's ochtends — Het geluid van water
Die nacht werd ik wakker van het geluid van stromend water. Het was al na drie uur 's nachts.
“Waarom zou Daniel nu douchen?” vroeg ik me af.
Maar het was geen constante stroom – het kwam met vlagen, afgewisseld met zachte snikken. Ik liep dichterbij en gluurde door het kleine kiertje van de badkamerdeur.
Mijn hart stond stil.
Olivia trilde en probeerde de blauwe plekken op haar armen en schouders af te spoelen. Daniel stond uitdrukkingsloos naast haar, met een natte handdoek in zijn hand.
"Denk je dat ik je niet eerder heb horen praten?", zei hij.
"Nee... het was gewoon mama. Ik vroeg of ze iets wilde eten."
“Leugenaar!” KLAAP!
Het geluid galmde door de tegels. Olivia viel, doorweekt en huilend.
Ik bedekte mijn mond om mijn schreeuw te smoren. Mijn zoon – de jongen die ik ooit had gekoesterd en beschermd – was de man geworden die dezelfde wreedheid aanrichtte als zijn vader ooit deed.
3. Ochtend van nep-glimlachen
Tijdens het ontbijt vroeg ik zachtjes: “Olivia, wat is er met je hand gebeurd?”
Ze aarzelde. "Ah... ik ben tegen de deur gebotst, mam. Het is niets."
Daniel kwam binnen, sloeg zijn arm om haar heen en forceerde een grijns. "Zie je wel, mam? Mijn vrouw is gewoon onhandig."
Olivia glimlachte flauwtjes, maar haar ogen verraadden haar en vulden zich met stille angst. Ik herkende die blik. Het was dezelfde blik die ik vroeger had.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
