4. De keuze van een moeder
Die nacht kwam de slaap niet. Herinneringen aan vuisten, angst en stilte knaagden aan me. Ik kon Olivia niet laten doorstaan wat ik had doorstaan.
De volgende ochtend belde ik ze allebei.
"Daniel," zei ik kalm, "ik verhuis naar een verzorgingshuis. Ik heb daar vrienden, en dat is beter voor ons allemaal."
Hij fronste. "Weet je het zeker, mam?"
"Ja, zoon. Het is tijd."
Olivia stond stil, tranen vloeiden. Ik hield haar stevig vast en fluisterde: "Wees niet bang, lieverd. Ik weet alles."
5. Een nieuwe dageraad
In het verzorgingshuis keerde eindelijk de rust terug. Geen geschreeuw, geen angst – alleen gelach en warm gezelschap. Op een middag ontmoette ik George, mijn jeugdvriend van wie ik dacht dat hij allang overleden was.
"Ik had nooit verwacht je nog eens te zien, Margaret," glimlachte hij. "Misschien is het lot ons nog een verhaal verschuldigd," zei ik lachend.
Het voelde goed om weer te lachen.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
