Een kopje vergiftigde vriendelijkheid
Helens wrok groeide alleen maar. Ze begon hen vaak te bezoeken, deed alsof ze "hielp", terwijl ze Amara's bewegingen in stilte beoordeelde.
Op een ochtend kwam ze binnen met een kopje kruidenthee.
"Het is voor de baby," zei Helen met een vriendelijke glimlach. "Een familierecept voor een gezonde zwangerschap."
Om haar niet te beledigen, dronk Amara het op. Minder dan een uur later stortte ze in.
Etan bracht haar met spoed naar het ziekenhuis. De artsen deden alles wat ze konden, maar na urenlange inspanningen kondigden ze aan dat zowel Amara als de ongeboren baby niet meer reageerden. Etans wereld stortte in.
Een afscheid tegen haar wil
Toen de dokter naar de begrafenisplannen vroeg, kon Etan nauwelijks spreken.
"Ze was doodsbang voor vuur," fluisterde hij. "Ze zei altijd dat ze begraven wilde worden."
Maar Helen hield vol dat crematie beter was – "waardiger", zei ze. Gebroken en verdoofd, beaamde Etan. Amara's familie was niet eens op de hoogte; Helen beweerde dat het "voor ieders vrede" was.
De volgende dag, in het crematorium, stond Etan trillend voor het altaar. Terwijl de priester bad, begon de kist naar het vuur te bewegen.
Toen gebeurde er iets onmogelijks.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
